Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.
Dan kom je er pas echt goed achter dat het lang niet alleen om de melk draait.
Een andere fase. Mama steeds meer loslaten en je tegelijkertijd nog zo ontzettend willen vastklampen. Mij een hele dag niet zien staan en me toch weer opzoeken in de nacht. Tussen baby en peuter in. Een overgang vol emotie.
Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.
Een natuurlijk proces en toch niet makkelijk. De band verandert. Het is soms verwarrend. Voor ons allebei. Een overgang vol tegenstrijd. Ben ik nu opgelucht of voel ik me juist bezwaard? Een beetje van allebei. En.. is dat erg?
Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.
Afstand en toch een diepere nabijheid. In gevoel. In het hart. Maar mijn lichaam voelt koud. Het is stil in mijn hoofd en nat op mijn kussen. Soms is er vrijheid, soms houdt ze me gevangen. Ze wilt me, ze wilt me niet. Wat wil ik?
Handjes grijpen me vaker vast maar laten me ook sneller los. Is dit misschien dan de laatste keer, vraag ik me af na weer een korter durende borstvoedingsmomentje.
Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.
‘De afscheid’ al drie keer eerder meegemaakt maar nooit zoals deze. Nu er geen volgende baby op me wacht die de afscheid toch een zoete smaak gaf.
Want zij, mijn lieve Shafi’a is toch echt het laatste ‘baby’tje’ in huis, en dit is dus de laatste keer. De laatste borstvoedingsperiode. De laatste keer dat ik neer zal kijken op een mijn kindje aan de borst. Dit is dus echt afscheid nemen. En wat ben ik blij dat het geleidelijk gaat..
Borstvoeding afbouwen na 2 jaar..
Zij laat steeds meer los. Maar ik besef dat ik nooit geleerd heb hoe ik moet loslaten zonder me weer aan het volgende te kunnen vastklampen.
Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.
Yes, it’s almost over. And boy, do I suck at saying goodbye..
I need a hug.
Shafi’a vlak na ons borstvoedingsmomentje in de ochtend.
Ik: “Hoe oud ben je nu, lieverd?”
Zij: “Teeeeeeeeee!!!!!!”
Twee jaar borstvoeding! Alhamdulillaah, we did it!
Shafi’a werd op 4 maart 2016 alweer twee jaar oud, alhamdulillaah. Ze krijgt nog tweemaal op een dag borstvoeding waarvan de voedingsduur steeds meer afneemt. Voor het slapengaan een paar slokjes en als ze wakker wordt. Voor mij persoonlijk voelt het afbouwen van de borstvoeding tussen de 2 en 2,5 jaar het meest natuurlijk. Niet dat ik ooit zal claimen dat dat het juiste is om te doen. Borstvoeding geven blijft een unieke beleving afgestemd op de unieke behoefte van ieder kind. Islamitisch gezien staat er in ieder geval noch verbod noch verplichting op het langer voeden dan de voorgeschreven 2 jaar en naar mijn weten is er zelfs geen duidelijk aangetoond maximum. De minimum daarentegen, 2 jaar dus, is wel duidelijk vastgelegd door Allah de Alwijze, als het geboorterecht van onze kinderen als onmisbare basis. Vandaag de dag zeg ik met tranen in mijn ogen en een tevreden hart hoe on-ge-loof-lijk dankbaar ik ben dat Hij ons in deze basis heeft voorzien en begunstigd heeft met de hele reis die borstvoeding heet.
No, it wasn’t easy. The best things in life usually never are. But the cliche is true: it was worth it. It was SO worth it. I won’t look back with regrets. I won’t regret the many sleepless nights, the many moments of endless comforting, those moments of giving giving and giving without knowing when it’ll *ever* stop, the moments of exhaustion and even despair at times, longing to have my life back. No. I don’t regret them any more than I regret the oh so beautiful times.
The times when she slept peacefully next to me because the boobies nearby was all she needed, the times when I saw her lovely smile slowly appear right during feeding, the times when only mommy’s milk could comfort her in sickness and cured all pain miraculously, the times her face sparkled with pure joy and happiness right after being breastfed, The times when she cheerfully kept on babbling, taking a sip in between, and the many multitasking-stunts she pulled.. oh girl! The times she so tenderly caressed my face while still drinking, looking at me with so much love and adoration. The warm and cozy feedings in those many late nights and early mornings, both drifting back to peaceful sleeping. With her mouth slightly open and flushed face, she always looked so utterly content and relaxed.. completely safe and satisfied in my arms. Never ever will I forget those moments.
For two whole years I was her entire world. I was her everything and I gave her all I had, just like I tried to give to all my children. Even though I may have failed in many other areas.. it’s all the more reason I feel like breastfeeding always saved the day (and night). It helped me to reconnect when I felt lost and guilty for not being the mother I wished to be. It helped me grow into motherhood and accept the process of ups and downs, going with the flow, learning to put my child’s needs first and finally.. adjusting to a new and better life. It ultimately made my love grow stronger. It’s what made me a real mommy. Because becoming a mother doesn’t happen in just a day or two, I realize now.
And yes, motherhood is sacrifice. But it’s all about balance in life. We are not given hardship without receiving its endless blessings. And blessings I received. Alhamdulillaah. Breastfeeding is so much more than just a religious duty to me. If you’re looking for the gift that keeps on giving.. breastfeeding truly is that precious gift.
Aziema Fatima.
Assalaamu aleikum
Masha Allah, ik kreeg echt tranen. Ik heb een klein stukje afgebouwd, ’s nachts voed ik niet meer
Mijn zoon is 19 maanden en ik voed nog ’s morgens , tussen de middag en ’s avonds. Aangezien ik werk en ook straks weer naar school ga, kolf ik dus (al 16 maanden) voor de voedingen overdag.
Ik was op zoek of er ook een maximum termijn is maar daar vind ik geen eensluidendheid in.
Ik vind inmiddels het kolven overdag wel wat bezwaarlijk worden maar voel me ook bezwaard ermee te stoppen zolang ik melk heb. Met ’s morgens en ’s avonds heb ik geen probleem, heeeeerlijke momenten vind ik dat masha Allah.
Is er iemand die me kan helpen met het overdag-dilemma? Ik weet echt niet zo goed wat te doen en ook niet hoeveel tijd ik moet nemen om af te bouwen.
Ma sha Allah. Het is inderdaad een grote gunst. Ik heb zelf helaas geen borstvoeding kunnen geven omdat het nooit op gang is gekomen. Het heeft mij zoveel verdriet gedaan omdat ik het zooo graag had willen geven. Maar alhamdulilah ik heb alles gedaan wat ik kon en Allah geeft wat hij wil aan wie hij wil.
Mooi verhaal en sterkte ermee!
machaAllah dat je zo lang kon borstvoeding geven, mijn 4e is nu 2,5 jaar na de paasvakantie gaat ze nr school, en ze wil nog steeds de borst voor het slapen gaan. niet veel heel eventjes en dan naar haar bedje.
hamdoullilah dat we het zolang hebben kunnen geven!
Alhamdulillaah! Wat fijn en goed dat je zo lang hebt kunnen voeden ma shaa’ Allah! Daar word ik altijd gelukkig van als een kindje lang heeft mogen profiteren van mamamelk en de bevestiging dat ieder kindje zo uniek is in dit proces van afbouwen en dat je als moeder gehoor geeft aan haar behoefte. Top hoor!
Pff subhanallah over drie maanden sta ik voor zo’n zelfde situatie.. Dan wordt mijn vierde kindje ook twee jaar. Ik ga deze periode missen, geen baby meer in huis. En zal er aan moeten wennen straks dat ik geen melk meer heb om oorpijn, ontstoken oogjes, verstopte neusjes of schrammetjes te doen genezen:(
Wel zal ik blij zijn dat hij niet midden tussen de visite mijn hoofddoek en jurk omlaag trekt en om ‘melk’ roept! Schaaaam 😉
Zooo herkenbaar! Ik heb me ook kapot geschaamd als er weer eens kleren omhoog werden geschoven of m’n hoofddoek er half af werd getrokken grrr. Mijn kleintje drinkt het liefst open en bloot en houdt niet van dat stiekeme 😉 En jaaa ik wil ook onze ‘magische’ melk liever niet kwijt, hoor 🙁 alsof we een superpower gaan verliezen ofzo haha
Nou ik heb het, elhamdulilah, ook 2 jaar volgehouden en het is inderdaad zo dubbel. Wantja, ik voelde me soms echt gevangen als hij weer de borst MOEST maar ook zo blij dat ik het hem kon geven. En ook wat je zegt, je faalt soms als moeder maar die borstvoeding heb je toch maar mooi wel goed gedaan. Ik begon ook met overdag niks meer te geven en hij was dus ineens ook in de nacht heel snel klaar subhanAllah. En ik was er stiekem wel een beetje verdrietig over. Want nu loopt hij de hele dag om zijn vader te huilen en loopt hij achter zijn vader aan en ik ben alleen goed voor de kakluiers en om mee te slapen want hij wil zelfs niet door mij getroost worden als zijn vader er is. Maar goed, dat is natuurlijk wel leuk voor mijn man. Elhamdulilah dat we dit konden betekenen voor onze kindjes.
Dubbele gevoelens inderdaad Fatima-Zohra! 🙂 Als moeder moet je daar nu eenmaal aan geloven hè. Ik heb het nu ook dat mijn dochtertje soms veel aan mijn man loopt te hangen als hij thuis is, en soms gedraagt ze zich weer zo vrij als een vogeltje. ‘S nachts zoekt ze me nog maar vindt ook rust bij papa nu. Het is echt een overgangsperiode nu waarin ze steeds meer haar eigen plekje ontdekt, maar behoorlijk intensief soms!
Jeetje wat mooi geschreven. Ik voel het helemaal zo. Ben stiekem nog wel blij dat mijn zoontje nog maar 1 is. Ik heb nog een tijdje voor de boeg. Alhamdulilah.?
Dankjewel voor je lieve reactie Esther! <3 En alhamdulillaah geniet ervan met je zoontje! Met 1 jaar zijn ze nog zo'n heerlijke baby'tje ma shaa' Allah.
Awwh, enorm ontroerend artikel! Ik ben zelf alvast begonnen met afbouwen, want mijn dochter is bijna 2 en kwam nog altijd 4-5x per dag. Om het toch een beetje te verminderen, en de grote beslissing tot realiteit zal komen, geef ik haar in de vroege ochtend en ’s nachts bij het slapen.
Zo hoop ik dat als ze stipt 2 wordt dat ik dan langzaam maar zeker afbouw en geen last krijg van ‘volle’ borsten oid
Dankjewel voor je reactie Isra, en het delen van je ervaring! 🙂 Zoo jouw dochtertje gaat ook al richting the big two! Ik begrijp je helemaal dat je bent begonnen met afbouwen. Vooral als je bezig bent of ervoor open staat om weer zwanger te worden. En wat goed dat je het geleidelijk aanpakt. Hier heb ik ‘de afbouw’ min of meer ook zelf in gang gezet eigenlijk door op vastere tijden te gaan voeden ipv bij iedere kuchje of zucht aan te leggen, zoals ik hiervoor altijd deed haha. Al snel kwam ik er ook achter dat het niet de borst meer is wat ze perse wilt, maar gewoon mij en mijn aandacht en tijd. En als ik haar iets anders aanbied, neemt ze dat net zo graag aan op zulke momenten. Alleen de momenten van wakker worden en naar bed gaan is nog echt zo’n warm-cozy momentje samen, maar dat begint ook af te nemen in duur. Afscheid is altijd emotioneel maar ik sta er wel acher en ben blij dat het geleidelijk gaat. alhamdulillaah.