Mommy Diary: Borstvoeding afbouwen na 2 jaar..

Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.

Dan kom je er pas echt goed achter dat het lang niet alleen om de melk draait.

Een andere fase. Mama steeds meer loslaten en je tegelijkertijd nog zo ontzettend willen vastklampen. Mij een hele dag niet zien staan en me toch weer opzoeken in de nacht. Tussen baby en peuter in. Een overgang vol emotie.

Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.

Een natuurlijk proces en toch niet makkelijk. De band verandert. Het is soms verwarrend. Voor ons allebei. Een overgang vol tegenstrijd. Ben ik nu opgelucht of voel ik me juist bezwaard? Een beetje van allebei. En.. is dat erg?

Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.

Afstand en toch een diepere nabijheid. In gevoel. In het hart. Maar mijn lichaam voelt koud. Het is stil in mijn hoofd en nat op mijn kussen. Soms is er vrijheid, soms houdt ze me gevangen. Ze wilt me, ze wilt me niet. Wat wil ik?

Handjes grijpen me vaker vast maar laten me ook sneller los. Is dit misschien dan de laatste keer, vraag ik me af na weer een korter durende borstvoedingsmomentje.

Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.

‘De afscheid’ al drie keer eerder meegemaakt maar nooit zoals deze. Nu er geen volgende baby op me wacht die de afscheid toch een zoete smaak gaf.

Want zij, mijn lieve Shafi’a is toch echt het laatste ‘baby’tje’ in huis, en dit is dus de laatste keer. De laatste borstvoedingsperiode. De laatste keer dat ik neer zal kijken op een mijn kindje aan de borst. Dit is dus echt afscheid nemen. En wat ben ik blij dat het geleidelijk gaat..

Borstvoeding afbouwen na 2 jaar..

Zij laat steeds meer los. Maar ik besef dat ik nooit geleerd heb hoe ik moet loslaten zonder me weer aan het volgende te kunnen vastklampen.

Borstvoeding afbouwen na 2 jaar.

Yes, it’s almost over. And boy, do I suck at saying goodbye..

I need a hug.

Shafi’a vlak na ons borstvoedingsmomentje in de ochtend.
Ik: “Hoe oud ben je nu, lieverd?”
Zij: “Teeeeeeeeee!!!!!!”

Twee jaar borstvoeding! Alhamdulillaah, we did it!

Shafi’a werd op 4 maart 2016 alweer twee jaar oud, alhamdulillaah. Ze krijgt nog tweemaal op een dag borstvoeding waarvan de voedingsduur steeds meer afneemt. Voor het slapengaan een paar slokjes en als ze wakker wordt. Voor mij persoonlijk voelt het afbouwen van de borstvoeding tussen de 2 en 2,5 jaar het meest natuurlijk. Niet dat ik ooit zal claimen dat dat het juiste is om te doen. Borstvoeding geven blijft een unieke beleving afgestemd op de unieke behoefte van ieder kind. Islamitisch gezien staat er in ieder geval noch verbod noch verplichting op het langer voeden dan de voorgeschreven 2 jaar en naar mijn weten is er zelfs geen duidelijk aangetoond maximum. De minimum daarentegen, 2 jaar dus, is wel duidelijk vastgelegd door Allah de Alwijze, als het geboorterecht van onze kinderen als onmisbare basis. Vandaag de dag zeg ik met tranen in mijn ogen en een tevreden hart hoe on-ge-loof-lijk dankbaar ik ben dat Hij ons in deze basis heeft voorzien en begunstigd heeft met de hele reis die borstvoeding heet.

No, it wasn’t easy. The best things in life usually never are. But the cliche is true: it was worth it. It was SO worth it. I won’t look back with regrets. I won’t regret the many sleepless nights, the many moments of endless comforting, those moments of giving giving and giving without knowing when it’ll *ever* stop, the moments of exhaustion and even despair at times, longing to have my life back. No. I don’t regret them any more than I regret the oh so beautiful times. 

The times when she slept peacefully next to me because the boobies nearby was all she needed, the times when I saw her lovely smile slowly appear right during feeding, the times when only mommy’s milk could comfort her in sickness and cured all pain miraculously, the times her face sparkled with pure joy and happiness right after being breastfed, The times when she cheerfully kept on babbling, taking a sip in between, and the many multitasking-stunts she pulled.. oh girl! The times she so tenderly caressed my face while still drinking, looking at me with so much love and adoration. The warm and cozy feedings in those many late nights and early mornings, both drifting back to peaceful sleeping. With her mouth slightly open and flushed face, she always looked so utterly content and relaxed.. completely safe and satisfied in my arms. Never ever will I forget those moments. 

For two whole years I was her entire world. I was her everything and I gave her all I had, just like I tried to give to all my children. Even though I may have failed in many other areas..  it’s all the more reason I feel like breastfeeding always saved the day (and night). It helped me to reconnect when I felt lost and guilty for not being the mother I wished to be. It helped me grow into motherhood and accept the process of ups and downs, going with the flow, learning to put my child’s needs first and finally.. adjusting to a new and better life. It ultimately made my love grow stronger. It’s what made me a real mommy. Because becoming a mother doesn’t happen in just a day or two, I realize now. 

And yes, motherhood is sacrifice. But it’s all about balance in life. We are not given hardship without receiving its endless blessings. And blessings I received. Alhamdulillaah. Breastfeeding is so much more than just a religious duty to me. If you’re looking for the gift that keeps on giving.. breastfeeding truly is that precious gift. 

 Aziema Fatima.