Bevallingen spelen al geruime tijd een grote rol in mijn leven als doula en nu ook zeker met mijn studie verloskunde. Mijn gezin weet dit maar al te goed. Geloof me, mijn man weet meer dan hij zou willen soms en mijn kinderen kijken niet op of om van baby’s, borsten en bevallingen. Héél misschien dat ik daar iets mee te maken heb gehad. 😉 Ik ben altijd vol lof over moeders, met name over vrouwen die bevallen zijn. Mijn kinderen voelen zonder twijfel mijn enthousiasme en passie aan, en ik geloof graag dat dit besmettelijk werkt!
Als ik een bevalling heb meegemaakt, willen mijn kinderen er altijd álles over weten!
Als ik een bevalling heb meegemaakt, willen mijn kinderen er altijd álles over weten! Eerst: is het een jongetje of een meisje? En dan altijd extra juichen als het een geslachtsgenootje is, yeah go figure, en hoe hij of zij heet. Vooral mijn oudste dochter (10) en zoon (8) vragen altijd nieuwsgierig hoe het gegaan is en of *ik* het goed gedaan heb. Toen ik een keer thuiskwam van een bevalling en mijn zoon meteen met glimmende oogjes uit zijn slaapkamer kwam geslopen met die vragen, vertelde ik meteen lachend dat niet ik, maar DE MAMA het goed gedaan heeft, en dat vrouwen op dat moment speciale krachten hebben; ze worden bijzonder sterk!
“Dat weet ik, mama. Want jij bent ook zo supersterk!”
Hartsmelt-nooit-meer-vergeet-momentje! 😢
Mijn zoon groeit op met 3 zussen en hij is van zichzelf al heel gevoelig en als vanzelf betrokken geweest bij ‘vrouwenzaken’. Dat laatste tussen aanhalingstekens, want ik vind dat jongens er net zo goed over moeten horen en leren. Dat vind ik alleen maar heel sterk, want ze groeien daarmee enorm in hun empathie en gevoeligheid voor vrouwen. Hij is dan ook charmant als geen ander. 😉 Hij was ook de eerste die geïnteresseerd was in hoe borstvoeding nou werkte en hoe die melk er precies uitkwam. Zelfs met het in elkaar zetten van de borstvoedingskolf wilde hij altijd helpen. Als we bezoek hadden, herinnerde hij me er ook openlijk aan of het niet tijd was om te gaan ‘melken’ HAHA. Hij was toen 3 jaar, cute huh. 😍
Ik vertelde ze voor het eerst over de ‘ideale’ bevalling… gehurkt!
Je begrijpt natuurlijk dat ik mijn kinderen ook zowat alles over mijn eigen bevallingen heb verteld (hey, op eigen verzoek! ) en ze vonden het geweldig en blijven nog altijd dingen erover vragen of opmerken. Zo is mijn zoontje altijd supersnel met alles (in de trant van dat hij rende voordat hij leerde lopen), en zei mijn oudste dochter (10) laatst, “Doe even rustig, jij had al haast vanaf je geboorte joh!” Mijn bevalling van hem duurde namelijk het kortst van allemaal. Laten we zeggen dat hij er nét niet uit vloog ofzo. Oops.
Ik ben dus heel open met mijn kinderen, waarbij ik natuurlijk altijd afstem op leeftijd en interesse. Ik vertelde ze voor het eerst over de ‘ideale’ bevalling… gehurkt! Imprint is everything! 😉 Dat bleek maar weer toen mijn jongste dochter Shafi’a (4) tijdens het spelen van een fantasiespelletje de bevalling nadeed toen we op bezoek waren bij mijn ouders. Met het popje onder haar jurk ging ze ineens spontaan in hurkzit en pakte zelf haar ‘geboren kindje’ aan terwijl ze een knie met de grootste gemak optrok. Haar eigen interpretatie van wat ze mij had zien doen een paar weken terug! Ik had nog snel wat foto’s kunnen maken achteraf. Op zulke momenten kan ik alleen maar stralen van trots! Net zoiets als dat mijn kinderen ‘hun baby’s’ (en knuffels!) ook altijd de borst hebben gegeven.
Persoonlijk vind ik het belangrijk dat er over zulke natuurlijke processen absoluut niet schaamtevol gedaan moet worden, maar dat deze processen juist geëerd moeten worden als onderdeel van Zijn bijzondere creatie. Dat zijn wij!
Mijn oudste dochter heb ik al seksuele voorlichting gegeven en verteld over menstruatie. Persoonlijk vind ik het belangrijk dat er over zulke natuurlijke processen absoluut niet schaamtevol gedaan moet worden, maar dat deze processen juist geëerd moeten worden als onderdeel van Zijn bijzondere creatie. Dat zijn wij! Ik wil dat ál mijn kinderen, mijn drie dochters en mijn zoon, opgroeien terwijl ze positief kijken naar deze gebeurtenissen. Oké en met misschien een lichte voorkeur voor de bevalling! 😉
Mijn kinderen vormen de heerlijke basis van mijn grote liefde voor de bevalling. Zonder hen zou ik mijn werk als doula en nu de studie verloskunde niet eens kúnnen doen met diezelfde passie en overgave. Kon ik maar zeggen dat ik altijd al vroedvrouw wilde worden maar dat is niet zo. Mijn liefde voor de bevalling en vooral de vrouwen erachter heeft zich langzaam maar zeker ontwikkeld afgelopen 10 jaar vanaf mijn eerste kennismaking met moederschap. And I wouldn’t have wanted it any other way. Want ik geloof niet dat ik vroeger dezelfde vroedvrouw had kunnen worden zoals nu. Zónder de input van AL mijn opgedane (bevallings)ervaringen en inzichten die nog moesten volgen. Alles gebeurt om een grootse en bijzondere reden, daar ben ik heilig van overtuigd.
Mijn kinderen vormen de heerlijke basis van mijn grote liefde voor de bevalling. Zonder hen zou ik mijn werk als doula en nu de studie verloskunde niet eens kúnnen doen met diezelfde passie en overgave.
En dat ik als doula toch een flink aantal bevallingen heb meegepikt en nu verloskunde studeer met de nodige stages tussendoor, is zeker niet de meest eenvoudige opgave (geweest). Maar de steun van mijn man, familie én ook kinderen dus, is overweldigend en het is hartverwarmend hoeveel ze allemaal meeleven. Ook als mama helaas te moe is om gezellig te doen of er op momenten soms niet bij is. Dat kan echt mijn hart breken en me ontzettend schuldig laten voelen. Hope they will forgive me. En dat ze op een dag écht zullen voelen en begrijpen wat ik doe en met welk doel. Misschien als ik ooit ook hun kindjes als eerste op deze wereld zal mogen verwelkomen, in shaa’Allah ❤
Deel Je Reactie